Visie en beleidsplan
Een bloeiende tuin
We gebruiken het beeld van de kerk als een tuin, een open plaats waar we gevoed worden en vrucht mogen dragen. Iedereen is welkom en mag zijn of haar dorst lessen aan de bron van levend water (Joh 4:14).
De Bijbel begint met een tuin. In dit beeld resoneert het visioen dat we voor ogen hebben, wat onze bestemming is: De aarde zal spoedig een bloeiende tuin zijn van vrede en recht, de Heer heeft het heden gezegd (Lied 550:1). Daarmee vormt de tuin ook een baken, een teken van hoop en een aansporing om ons in te zetten voor een leefbare aarde voor iedereen.
We beseffen dat onze tuin deel uitmaakt van de aarde die steeds meer uitgeput raakt en dat wij leven te midden van onze broeders en zusters die hongerlijden en dorsten naar gerechtigheid. We realiseren ons dat dit mede door ons werd en wordt veroorzaakt, en dat we óók daarom hierin een verantwoordelijkheid hebben. We aanvaarden de opdracht om te zorgen voor elkaar, voor de aarde en voor de samenleving waar we deel van uitmaken. We steken de handen uit de mouwen om naar vermogen groei en bloei te bevorderen. We vragen om een zegen over het werk van onze handen. En dan ervaren we het als vanzelfsprekend om de vruchten niet alleen voor onszelf te houden maar rijkelijk uit te delen. We bemoedigen elkaar als een deel van de oogst mislukt en zaaien opnieuw op een andere plek. We laten een deel van de grond rusten om zich te kunnen herstellen en ruimte te bieden aan wat spontaan opkomt en de dieren die dit aantrekt.
We leren in de tuin ook om samen te leven en samen te werken. Elkaar te dragen, als het even niet lukt. Samenwerken vraagt om mildheid en verdraagzaamheid, om ruimte voor elkaar en elkaars geloof(sbeleving). We weten ons hierbij geïnspireerd door Christus, onze Tuinman.
Nieuwsgierig op welke manier we dit beeld uitwerken de komende jaren? Lees dan ons beleidsplan 2024-2028.
|
|